Integracja sensoryczna to zachodzący proces w układzie nerwowym, w którym następuje organizacja dostarczonych do organizmy dziecka wrażeń tak, aby mogły być wykorzystywane w celowym działaniu, czyli w reakcjach adaptacyjnych, niezbędnych do wykonywania określonej czynności lub przyjęcia odpowiedniej pozycji ciała.

Dla kogo terapia SI?
- Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, takimi jak: dysleksja, dysgrafia, słaba koncentracja         uwagi
- dzieci z ADHD, ADD
- Dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym
- dzieci autystycznych
- dzieci opóźnionych psychoruchowo
- dzieci niepełnosprawnych intelektualnie
- dzieci cierpiących na schorzenia no podłożu genetycznym (np. zespół Downa, Aspergera, Reta, Williamsa, Turnera, Kinefertera)

Celem zajęć prowadzonych metodą SI z dziećmi z głębszą i głęboką niepełnosprawnością jest kształtowanie wrażliwości i percepcji zmysłowej, które prowadzą do do rozwoju procesów integracji sensorycznej

Oddziaływanie terapeutyczne wobec dzieci niepełnosprawnych, które poprzedzają edukację oscylują wokół czterech etapów. Są to:

1. Pobudzenie zmysłów.
2. Integracja zmysłowo- ruchowa.
3. Wypracowywanie somatognozji.
4. Wypracowanie gotowości do nauki.

      Stymulowanie zmysłów wpływa na kształtowanie się percepcji kinestezji. Sprzyja minimalizowaniu deficytów zmysłowych przejawiających się np. jako nadwrażliwość czy podwrażliwość. Doświadczenia sensoryczne są niezwykle ważne i cenne, zwłaszcza w przypadku dzieci z głębszą i głęboką wieloraką niepełnosprawnością, które z racji swoich ograniczeń ruchowych i poznawczych nie mogą swobodnie i wielozmysłowo samodzielnie poznawać otoczenia, zdobywać wiedzy o nim.  Efekty SI to także:
- poprawa sprawności w zakresie dużej i małej motoryki,

- poprawa uwagi i koncentracji,

- lepsze zdolności wzrokowe i słuchowe,

- większa samoświadomość i samoocena,

- lepsze funkcjonowanie emocjonalne.