Integracja Sensoryczna
Integracja sensoryczna to zachodzący proces w układzie nerwowym, w którym następuje organizacja dostarczonych do organizmy dziecka wrażeń tak, aby mogły być wykorzystywane w celowym działaniu, czyli w reakcjach adaptacyjnych, niezbędnych do wykonywania określonej czynności lub przyjęcia odpowiedniej pozycji ciała.
Dla kogo terapia SI?
- Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, takimi jak: dysleksja, dysgrafia, słaba koncentracja uwagi
- dzieci z ADHD, ADD
- Dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym
- dzieci autystycznych
- dzieci opóźnionych psychoruchowo
- dzieci niepełnosprawnych intelektualnie
- dzieci cierpiących na schorzenia no podłożu genetycznym (np. zespół Downa, Aspergera, Reta, Williamsa, Turnera, Kinefertera)Celem zajęć prowadzonych metodą SI z dziećmi z głębszą i głęboką niepełnosprawnością jest kształtowanie wrażliwości i percepcji zmysłowej, które prowadzą do do rozwoju procesów integracji sensorycznej
Oddziaływanie terapeutyczne wobec dzieci niepełnosprawnych, które poprzedzają edukację oscylują wokół czterech etapów. Są to:
- Pobudzenie zmysłów.
- Integracja zmysłowo- ruchowa.
- Wypracowywanie somatognozji.
- Wypracowanie gotowości do nauki.
Stymulowanie zmysłów wpływa na kształtowanie się percepcji kinestezji. Sprzyja minimalizowaniu deficytów zmysłowych przejawiających się np. jako nadwrażliwość czy podwrażliwość. Doświadczenia sensoryczne są niezwykle ważne i cenne, zwłaszcza w przypadku dzieci z głębszą i głęboką wieloraką niepełnosprawnością, które z racji swoich ograniczeń ruchowych i poznawczych nie mogą swobodnie i wielozmysłowo samodzielnie poznawać otoczenia, zdobywać wiedzy o nim. Efekty SI to także:
- poprawa sprawności w zakresie dużej i małej motoryki,- poprawa uwagi i koncentracji,
- lepsze zdolności wzrokowe i słuchowe,
- większa samoświadomość i samoocena,
- lepsze funkcjonowanie emocjonalne.